W ciągu ostatnich tygodni byliśmy świadkami zupełnie niecodziennej sytuacji, a mianowicie strajku nauczycieli, w którym moja skromna osoba miała okazję brać czynny udział. Jestem nauczycielem z pięcioletnim stażem pracy w szkołach państwowych i nigdy nie przyszło mi na myśl, że dojdzie do takiego momentu, w którym ludzie będą faktycznie tak bardzo przyciśnięci do muru, że pozostawią swoje stanowiska pracy na niemal 3 tygodnie, wiedząc że wyrażając swój protest będą nie tylko stratni finansowo, ale będą również potępieni przez niedoinformowane społeczeństwo, które zupełnie bez chwili refleksji łyka to, co jest im podawane w telewizji i mediach uprawiających niczym nieograniczoną propagandę.

Nie jestem pewna, w którym momencie w ludzkich głowach wytworzyły się stereotypy niemające wiele do czynienia z prawdą, a zupełnie podważające pozycję zawodu nauczyciela, z którym de facto każdy ma do czynienia przez ładnych kilkanaście lat życia. Wiem, że pewnie nie przekonam wszystkich do swoich racji i szczerze mówiąc niewiele mnie to w tym momencie obchodzi. A dlaczego? Bo ten strajk przyniósł mi o wiele więcej niż utratę pensji, dał mi niewątpliwie wiarę w siebie i odporność na ludzi, którzy mają niemałe problemy z obiektywnym spojrzeniem na kwestie edukacji i osobę samego nauczyciela – więźnia wadliwego systemu stworzonego przez państwo. W tym samym miejscu chciałabym ogromnie podziękować rodzicom, uczniom oraz wszystkim tym, którzy poparli nasz strajk, pomimo wiążących się z nim pewnych niedogodności. Nie mogę tutaj również zapomnieć o swoich wspaniałych współpracownikach, którzy wraz ze mną przystąpili do strajku – okazali się oni nie tylko niesamowitymi kompanami w niedoli, ale również dali się poznać jako niezwykle wartościowi ludzie, którzy wiedzą co to solidarność, a także honor i siła ducha.

Postanowiłam rozwiać kilka mitów chętnie podawanych w mediach społecznościowych, które mają się nijak do rzeczywistości. P.S. Jest ich cała masa, dosłownie jak grzybów po deszczu, jednak ze względu na to, że pracuję w oświacie, postaram się skupić tylko na tych najważniejszych.

1. 18-sto godzinny tydzień pracy – bardzo naiwnie jest myśleć, że nauczyciele dostają pensję tylko i wyłącznie za kilkanaście godzin spędzonych przy tablicy. Obowiązuje nas 40-sto godzinny tydzień pracy, co więcej bywają miesiące, w których godziny pracy są dłuższe, a pensja wcale nie ulega zmianie. Wszystkie spotkania z rodzicami, konferencje, szkolenia mają miejsce popołudniami i nierzadko trwają dość długo. Poza tym, przygotowywanie lekcji, sprawdzanie prac i sprawdzianów również należą do czynności czasochłonnych. A w okresach egzaminacyjnych jesteśmy delegowani do różnych szkół nie tylko w godzinach pracy, nie wspominając o wycieczkach, w których bierzemy odpowiedzialność za uczniów poza murami szkoły. Należy pamiętać, że są nauczyciele, którzy pracują przy tablicy więcej niż 18 godzin, co automatycznie zmniejsza czas na wykonywanie czynności dodatkowych w ramach 40-sto godzinnego systemu pracy.

2. 3 miesiące wolnego w ciągu roku – faktycznie z boku może to wyglądać jak raj mlekiem i miodem płynący, a w rzeczywistości nie zawsze ma wiele wspólnego z prawdą. W ostatnim czasie przerwy świąteczne są nam zabierane tzn. mimo że dzieci wypoczywają nauczyciele przychodzą do pracy, nawet jeżeli zdążyli wykonać wszystkie swoje zadania przed świętami. A jeżeli chodzi o wakacje letnie, nie zawsze cały ten okres jest wolny, do obowiązków nauczyciela należą również rekrutacje, egzaminy zawodowe i poprawkowe, konferencje, układanie planów na nadchodzący rok szkolny oraz inne czynności, które mogą być przydzielone nauczycielowi przez dyrektora szkoły. Poza tym, nie mając możliwości wyboru terminu naszego urlopu musimy zawsze korzystać z ofert w najwyższym sezonie, które są znacząco droższe od tych poza sezonem. Jeżeli w ciągu roku jest potrzebne nam kilka dni wolnego musimy brać urlop bezpłatny, który niekoniecznie musi być nam przydzielony.

3. Szkolnictwo powinno być bezpłatne – w Polsce jest to niesamowicie trudne, ponieważ jeżeli uczniowie i ich rodzice nie zakupują książek lub nie opłacają chociażby kopii ksero niezbędnych do przeprowadzenia lekcji – wszystkie te koszty ponosi nauczyciel ze swojej prywatnej kieszeni i nie są mu za to zwracane pieniądze. Poza tym dekoracje sal, nagrody za konkursy, materiały biurowe i inne pomoce dydaktycznie są również często finansowane przez nas, bo potrzeby szkoły bywają o wiele większe niż środki na to przeznaczone. Niestety nikt nigdy nie zadaje sobie pytania skąd wzięły się pieniądze na moje materiały ksero, skoro za nie nie zapłaciłem?

4. Nauczyciele są nieudolni, bo dzieci chodzą na korepetycje – jak bardzo lubię i szanuję młodzież, tutaj moje zdanie jest nieco odmienne. Częściowo winny jest system edukacyjny, który jest nieudolny. Poza tym jako nauczyciel języka obcego stwierdzam, że klasy czy grupy są częstokroć za duże, aby móc pracować z uczniem również bardziej indywidualnie. Czasem problemem jest samo podejście ucznia do danego przedmiotu, zdarzyło mi się nieraz napotkać na mur młodzieży niepotrafiącej do końca oszacować umiejętności, które będą im niezbędne na rynku pracy. Nie od dziś wiadomo, że znajomość języków obcych jest dość ważna, ale niestety nastawienie uczniów bywa skierowane wyłącznie na tu i teraz. Starając się przeprowadzić konwersacje z młodzieżą, która uczy się języka angielskiego od wielu lat, bywa że odpowiadam sama na swoje pytania. Często argumentem jest to, że wcześniej zniechęcili się z powodu swoich niepowodzeń czy nauczycieli, mimo że powszechnie wiadomo, że atmosfera na moich zajęciach jest pozytywna i luźne konwersacje nie są negatywnie oceniane. Jeżeli uczeń przez cały etap szkoły średniej nie daje się przekonać do brania czynnego udziału w konwersacjach, to przed egzaminem maturalnym faktycznie ratuje się korepetycjami, które mogłyby być zbędne.

5. Pensje nauczycieli są wysokie – taką propagandę uprawiał rząd w ostatnich tygodniach, podając wynagrodzenia, których większość z nas nigdy nie miała okazji dostać, co najwyżej można o nich pomarzyć w dość śmiałych i nieprzyzwoitych snach. Co więcej, będąc nauczycielem z 5-letnim stażem nie mam zdolności kredytowej i będąc singielką jest mi niezwykle trudno pozwolić sobie na kupno własnego mieszkania … a umowy podpisywane są z roku na rok, więc teoretycznie nigdy nie wiadomo, co czeka mnie od września.

Strajk nauczycieli w Polsce został zawieszony, pomimo że wielu z nas było zdeterminowanych do podjęcia dalszej walki. To również prawda, że nie tylko nauczyciele potrzebują podwyżek, jednak pracując w sferze edukacji staram się powstrzymywać od oceniania innych zawodów, ponieważ zwyczajnie nie mam o nich pojęcia. Tego również oczekiwałabym od osób, którym niezwykle łatwo przychodzi krytykowanie pracowników oświaty. Drogi hejterze, ktoś cię kiedyś nauczył czytać i pisać, ktoś cię kiedyś przygotował do zawodu … nie urodziłeś się alfą i omegą, dlatego nie zapominaj o istocie edukacji w życiu człowieka. Co więcej strajk obnażył lekceważący stosunek państwa do zawodu nauczyciela, a do tego próbował mydlić nam oczy zwiększeniem pensji, które tak naprawdę, po dokładnym przeliczeniu, okazało się być jej obniżką … Uwaga, nie z nami takie numery! Prawdopodobnie we wrześniu niewielu nauczycieli zdecyduje się na strajk widząc efekty dialogu z rządem lub ich brak. Może się zdarzyć również tak, że część wspaniałych pedagogów odejdzie z zawodu nie widząc przyszłych możliwości nie tylko finansowych, ale również statusowych szkolnictwa. Śmiem nawet podejrzewać, że rzeczywistość pracy nauczyciela po strajku może być jeszcze trudniejsza niż przed. Nie ma nic gorszego niż ludzie obdarci z godności, złudzeń czy marzeń, którzy w większości chcą dobrze wykształcić przyszłe pokolenia. Praca w szkole to z pewnością misja, ale również działania, za które oczekujemy godziwego wynagrodzenia. Nie od dziś wiadomo, że szczęśliwy pracownik, to również dobry pracownik. A wy popieracie polskich nauczycieli?

Do usłyszenia!

Wasza,

Passion Piece

Photos by: LaTerrian McIntosh , Djim Loic , Eirik Skarstein , Fabian Blank, NeONBRAND , Aneta Pawlik, Deleece Cook on Unsplash